Βουτιά στο κενό

Θα αναρωτιέστε γιατί δεν γράφω τις τελευταίες δεκαπέντε ημέρες, αλλά τα αυξημένα καθήκοντά μου στο Τεχνικό Επιμελητήριο που προέκυψαν από τον προγραμματισμό του 2008 με κράτησαν μακριά, αν και τα ερεθίσματα ήταν πολλά.
Είναι πραγματικά απίστευτο το γεγονός πως για περισσότερο από ένα μήνα όλη η εσωτερική ειδησεογραφία περιστρέφεται γύρω από ένα θέμα το οποίο σαν τη Λερναία Ύδρα αναδεικνύει καινούριες πτυχές του, που βυθίζουν όλο και περισσότερο το δημόσιο βίο της χώρας στη λάσπη και γιγαντώνουν το αίσθημα απαξίωσης και δυσαρέσκειας του μέσου σκεπτόμενου πολίτη. Δυστυχώς το επίπεδο της δημοσιογραφίας στη χώρα αποδεικνύεται κατώτερο των περιστάσεων, όπως κατώτερη των περιστάσεων εμφανίζεται για μία ακόμη φορά η κυβέρνηση.

Μας έχει γίνει συνήθεια όταν αναφερόμαστε στην κυβέρνηση Καραμανλή τον τελευταίο χρόνο να τη χαρακτηρίζουμε ως τη χειρότερη κυβέρνηση της μεταπολίτευσης και εκείνη φροντίζει συνεχώς να επιβεβαιώνει το χαρακτηρισμό. Πιστεύω πως όλες οι κυβερνήσεις από το 74 έως σήμερα είχαν να επιδείξουν σημαντικά θετικά στοιχεία που συνέβαλλαν στην πρόοδο και την ανάπτυξη της χώρας σε κάποιους τομείς παρά τα όσα αρνητικά θα μπορούσες να τους προσάψεις. Με την παρούσα κυβέρνηση όσο και αν προσπαθήσεις δεν μπορείς να βρεις κάτι θετικό για το οποίο θα μείνει στην ιστορία.

Αυτό όμως που κάνει τα πράγματα χειρότερα είναι η ανυπαρξία σοβαρής αντιπολίτευσης, μια αξιόπιστη εναλλακτική λύση διακυβέρνησης της χώρας που θα δώσει προοπτική στα μεσαία στρώματα, στο μέσο πολίτη, ο οποίος μέρα με τη μέρα απελπίζεται όλο και περισσότερο από τα συνεχόμενα αδιέξοδα. Έχω εντυπωσιαστεί τον τελευταίο καιρό με την απάθεια και την απογοήτευση που αντιμετωπίζουν τα γεγονότα άνθρωποι με έντονη δράση στο παρελθόν, ενεργοί πολίτες του λεγόμενου κεντροαριστερού χώρου. Αυτό είναι το μεγαλύτερο πλήγμα που δέχεται το ΠΑΣΟΚ καθημερινά και φαίνεται πως οι ιθύνοντες δεν έχουν συνειδητοποιήσει το μέγεθος του προβλήματος και που οδηγούμαστε με μαθηματική ακρίβεια.

Σε καμία περίπτωση λύση δεν μπορεί να αποτελέσει ο κατακερματισμός των πολιτικών δυνάμεων που θα οδηγήσει πιστεύω σε ευρύτερη πολιτική κρίση με εύθραυστες κυβερνήσεις συνεργασίας και συνεχόμενες εκλογικές αναμετρήσεις. Από την άλλη πλευρά τα σύγχρονα κόμματα είναι πολυσυλλεκτικά και αντλούν τη δύναμή τους από τη σύνθεση των απόψεων και όχι από την αυταρχική επιβολή της πλειοψηφίας στη μειοψηφία. Σε κάθε περίπτωση όμως η οικειοθελής αποχώρηση της μειοψηφίας και η δημιουργία νέου κόμματος θα θυμίζει βουτιά στο κενό και πολιτική αυτοκτονία.

Αυτό που απαιτείται στην παρούσα φάση είναι υπομονή. Ο πολιτικός χρόνος έως τις ευρωεκλογές τον Ιούνιο του 2009 είναι πολύς.

THE BOSS IS BACK

Στο πρόσφατο ταξίδι μου στο Λονδίνο αγόρασα το τελευταίο cd του Bruce Springsteen με τίτλο Magic, το οποίο κυκλοφόρησε τον περασμένο Οκτώβριο, αλλά δεν είχα βρει το χρόνο να το αγοράσω στην Αθήνα. Ο Bruce συνεργάζεται ξανά ύστερα από πολλά χρόνια με την E Street Band και διατηρεί το γνωστό προσωπικό του στυλ. Το Magic είναι το τρίτο cd με καινούρια τραγούδια που κυκλοφορεί από το 2000 και μετά, ύστερα από το The Rising του 2002 και το Devils and Dust του 2005 και πιστεύω πως είναι καλύτερο από τα προηγούμενα. Και μόνο που ακούς το σαξόφωνο του Clarence Clemons αρκεί.

Βέβαια έχουν περάσει περίπου 24 χρόνια από τότε που κυκλοφόρησε το Born in the USA το 1984 με αποτέλεσμα και ο ίδιος αλλά και εμείς να είμαστε πιο «γερασμένοι» και δεν είναι εύκολο να μας προκαλέσει τα ίδια συναισθήματα. Δεν παύει όμως να είναι ένας καλλιτέχνης που με τη μουσική του και την παρουσία του σημάδεψε τις δεκαετίες του 70 και του 80 και σίγουρα μας θυμίζει πολλά. Άλμπουμ σαν το Born to Run, το Darkness on the Edge of Town (με το Candy’s Room το τραγούδι που θέλω πάντα να ακούω ύστερα από μια μεγάλη επιτυχία), το The River και βέβαια το Born in the USA (το καλύτερό του κατά την προσωπική μου άποψη και το δεύτερο αγαπημένο μου L.P. όλων των εποχών μετά το Purple Rain του Prince) έχουν αφήσει ανεξίτηλη τη σφραγίδα τους στη γενιά μας. Και ποιος ξεχνά το πενταπλό Live 1975 – 1985 καθώς και τη στροφή που έκανε στη συνέχεια το 1987 στην καριέρα του με το Tunnel of Love χωρίς πια την E Street Band.

Ο Bruce είναι συνδεδεμένος με πολλές αναμνήσεις από τη δεκαετία του 1980. Θυμάμαι ακόμη κάθε στίχο από τα τραγούδια του Born in the USA (το No Surrender, το Bobby Jean, το Downbound Train, το My Hometown), θυμάμαι το Γιάννη που αγόρασε όλους τους παλιούς του δίσκους των 70’s από το Happening και τους ακούγαμε μαζί, θυμάμαι πως το Santa Claus is Coming to Town είναι το μοναδικό τραγούδι που αφιέρωσα από την εκπομπή στο ραδιόφωνο, και πάνω από όλα θυμάμαι την καλύτερη συναυλία που έχω παρακολουθήσει ποτέ στις 3 Οκτωβρίου του 1988 (την ημέρα που ξεκινούσα μαθήματα πρωτοετής στο Πολυτεχνείο) τη συναυλία της διεθνούς αμνηστίας στο Ολυμπιακό Στάδιο με B.Springsteen, Sting, Peter Gabriel κ.α.

Από τις 22 Μαΐου έως τις 20 Ιουλίου ο Bruce Springsteen θα δώσει 23 συναυλίες στην Ευρώπη αλλά η Αθήνα δεν περιλαμβάνεται στο πρόγραμμά του. Βλέποντας το πρόγραμμα μπαίνω στον πειρασμό να κλείσω εισιτήρια για τη συναυλία στις Βρυξέλλες ή στο Παρίσι ή στη Βαρκελώνη. Θα δούμε. Προς το παρόν ετοιμάζομαι για το Stamford Bridge στις 5 Μαρτίου.

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ

Πρώτη ανάρτηση για το 2008, έτος Ολυμπιακών Αγώνων και δίσεκτο, δεν μπορεί παρά να ξεκινήσει με τις καθιερωμένες ευχές, τυπικές αλλά και ουσιαστικές για καλή χρονιά, υγεία και ευτυχία σε όλους.
Αυτές οι μέρες είναι κατεξοχήν μέρες ξεκούρασης και χαλάρωσης σε οικογενειακό περιβάλλον, αλλά ταυτόχρονα αποτελούν ευκαιρία για προσωπικό απολογισμό για τη χρονιά που φεύγει και προγραμματισμό για τη χρονιά που έρχεται.

Το 2007 ήταν μια πολύ καλή χρονιά σε προσωπικό επίπεδο. Η οικογένεια μεγάλωσε με την έλευση των μωρών και αυτό σίγουρα είναι το πιο σημαντικό από όλα. Στον επαγγελματικό τομέα, σε μια πολύ δύσκολη περίοδο με πολλές αντιξοότητες όλα προχωράνε ομαλά και το έτος έκλεισε με θετικές προοπτικές.
Και βέβαια το 2007 ήταν χρονιά εκλογικών διαδικασιών και διεργασιών ξεκινώντας τον Ιανουάριο με την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων της Αντιπροσωπείας του ΤΕΕ (ακολούθησε η επίσημη ανακήρυξη το Φεβρουάριο), ενώ από το Μάρτιο έως το Μάιο διεξήχθησαν οι εκλογές του Προεδρείου της Αντιπροσωπείας, της Διοικούσας Επιτροπής και του Προεδρείου της. Τον Αύγουστο είχαμε την προκήρυξη των Εθνικών εκλογών της 16ης Σεπτεμβρίου και από το ίδιο βράδυ έως τις 11 Νοεμβρίου τη διαδικασία εκλογής Προέδρου στο ΠΑΣΟΚ. Έτος εκλογών λοιπόν το 2007 και ελπίζω να αποτοξινωθούμε το 2008.

Επικεντρώνοντας στο πρώτο μέρος, αυτό των εκλογικών διαδικασιών στο ΤΕΕ, που έχει και πιο προσωπικό χαρακτήρα δεν μπορώ να μη φέρω στο μυαλό μου την εικόνα της πρώτης και της τελευταίας εντός του 2007 συνάντησης των 45 εκλεγμένων αντιπροσώπων της ΠΑΣΚ στην Κεντρική Αντιπροσωπεία του ΤΕΕ. Η διαφορά χαώδης. Η πρώτη έγινε με την παρουσία τριών μελών του Πολιτικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ μέσα σε κλίμα υποβόσκουσας έντασης και υπερβολικής καχυποψίας όπου το ζητούμενο ήταν η ενότητα, ενώ η τελευταία ήταν χαλαρή και από τις πιο ήρεμες και παραγωγικές αντίστοιχες συναντήσεις που έγιναν ποτέ, παρά τη μικρή συμμετοχή. Σε αυτή τη διαδρομή από τον Ιανουάριο έως το Δεκέμβριο του 2007 η ΠΑΣΚ Μηχανικών κάλυψε το χαμένο έδαφος μιας ολόκληρης δεκαετίας από το 1997 έως το 2007 και ελπίζει πλέον βάσιμα σε «καλύτερες μέρες».
Καθοριστική στιγμή για την ΠΑΣΚ, σε αυτή την αργή και μακρόσυρτη διαδικασία εκλογής οργάνων ήταν το βράδυ της 30ης Μαρτίου όταν οι 45 επέλεξαν σε εσωτερική διαδικασία τους εκπροσώπους της παράταξης για τη Διοικούσα Επιτροπή. Ακριβώς 10 χρόνια πριν στις 30 Μαρτίου 1997 είχαν διεξαχθεί οι εκλογές του ΤΕΕ όταν για πρώτη φορά στη ΠΑΣΚ συμμετείχε οργανωμένα η νεολαία κάνοντας έντονη την παρουσία της, μία κίνηση που είχε οργανωθεί από εμένα και το Χρήστο Σπίρτζη. Ποιος φανταζόταν τότε πως ακριβώς 10 χρόνια μετά εγώ και ο Χρήστος θα σηκώναμε το βάρος της εκπροσώπησης της παράταξης στη Διοικούσα. Στις 12 Μαίου ο Χρήστος εκλέγεται Β Αντιπρόεδρος και εγώ Γενικός Γραμματέας του Τεχνικού Επιμελητηρίου.

Μεσολάβησε βέβαια μια επεισοδιακή και ιδιαίτερα ταραχώδης δεκαετία. Αντί να συμβάλλουμε στην επίλυση των προβλημάτων της ΠΑΣΚ γίναμε μέρος του προβλήματος. Οι εκλογές του 1997 αποτέλεσαν την αφορμή από δίδυμο να μετατραπούμε σταδιακά σε δίπολο και η μετωπική σύγκρουση παρέπεμπε σε αναπαραγωγή παλαιότερων καταστάσεων που οδήγησαν την παράταξη στο ναδίρ της αξιοπιστίας της. Το αποτέλεσμα της διαδικασίας του Μαρτίου μας αναγκάζει πλέον να λειτουργούμε ξανά ως δίδυμο, ο καθένας με το δικό του στυλ αλληλοσυμπληρώνοντας τον άλλο, για το καλό της ΠΑΣΚ και την αλλαγή και ανανέωση στο ΤΕΕ.

Όση προσπάθεια χρειάστηκε για να φτάσουμε έως εδώ, τόση και ακόμα περισσότερη χρειάζεται για να γίνουν πράξη οι στόχοι για ένα Τεχνικό Επιμελητήριο πιο παραγωγικό, αντάξιο στις προσδοκίες και επιθυμίες των μηχανικών. Αυτό σίγουρα δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί μέσα στο 2008 αλλά μπορούν να μπουν οι βάσεις και να δοθεί η κατεύθυνση που θα ακολουθήσουμε τα επόμενα χρόνια. Προσωπικό μου στοίχημα αποτελούν δύο εσωτερικά θέματα του ΤΕΕ, η αναμόρφωση του διοικητικού μηχανισμού και η κατασκευή ιδιόκτητου κτηρίου, θέματα που όπως φάνηκε στις τελευταίες Αντιπροσωπείες ταλανίζουν το Επιμελητήριο.

Εκτός από τα εσωτερικά μας ζητήματα το ΤΕΕ θα πρέπει να πάρει πρωτοβουλίες σε μια σειρά κορυφαίων θεμάτων για τους μηχανικούς και το κοινωνικό σύνολο όπου μπορεί να συνεισφέρει και να σταθεί πραγματικά δίπλα στους μηχανικούς και ιδιαίτερα στους νέους συναδέλφους στα πολλά και σημαντικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν, συμβάλλοντας στην αναβάθμιση του επαγγέλματος.