Η συμβολή του τεχνικού κόσμου της χώρας στην πραγματοποίηση των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας κατά γενική ομολογία υπήρξε ανεκτίμητη. Κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας των Ολυμπιακών Αγώνων κατασκευάστηκαν έργα υψηλής τεχνικής δυσκολίας με ασφυκτικά χρονοδιαγράμματα, τα οποία κατά τη γνώμη μου δεν θα μπορούσαν κάτω από αυτές τις συνθήκες να υλοποιηθούν σε καμία άλλη χώρα.
Επομένως, η απαξίωση των Ολυμπιακών Έργων τα τελευταία χρόνια αποτελεί αβλεψία και προσβολή στο έργο των Ελλήνων Μηχανικών πού τα σχεδίασαν, οργάνωσαν, επέβλεψαν την κατασκευή τους και τα υλοποίησαν.
Η πρωτοβουλία του Πρωθυπουργού της χώρας Γ. Α. Παπανδρέου να θέσει ως υψηλή προτεραιότητα και από τους πρώτους στόχους της κυβέρνησης την αξιοποίηση της Ολυμπιακής Κληρονομιάς που προέβαλε παγκόσμια την ‘Αποτελεσματική Ελλάδα’, χαιρετίζεται από τον τεχνικό κόσμο επειδή καταδεικνύει το κορυφαίο έργο των Ελλήνων Τεχνικών και αναγνωρίζει έστω και καθυστερημένα την τεράστια συμβολή τους στην ανάδειξη της χώρας σε παγκόσμιο επίπεδο.
Επιπλέον η παρότρυνση της πολιτικής ηγεσίας για ανταλλαγή τεχνογνωσίας και εμπειριών σε διεθνές επίπεδο και μάλιστα επί επιτυχημένων πρακτικών μετα-ολυμπιακής αξιοποίησης αποτελεί αναμφίβολα μια ιδιαίτερα θετική προσέγγιση πού είναι αναγκαία για την προώθηση της επιστημονικής και τεχνικής σκέψης και πράξης και βέβαια απόλυτα χρήσιμη για τις σύγχρονες βιώσιμες πόλεις.
Πριν προχωρήσουμε λοιπόν στην άκριτη «δαιμονοποίηση» της έλευσης ενός Ισπανού Αρχιτέκτονα πού μπορεί να συμβάλλει στο διάλογο αυτό με ιδέες, σκέψεις, προτάσεις από την εφαρμοσμένη εμπειρία του, ας αναδείξουμε το ότι οι Έλληνες Μηχανικοί έχουν να επιδείξουν σπουδαία έργα και διακρίσεις σε παγκόσμιο επίπεδο και ως εκ τούτου ο διάλογος και η συνεργασία μπορούν να οδηγήσουν στην επίτευξη του βέλτιστου αποτελέσματος.
Απαραίτητη προϋπόθεση όμως για το παραπάνω είναι να υπάρξει πρόσκληση για ουσιαστική συνεργασία από την Ελληνική Πολιτεία προς τον κατά νόμο επίσημο Τεχνικό της Σύμβουλο, το ΤΕΕ, για μια σοβαρή θεώρηση και αντιμετώπιση των υφισταμένων θεμάτων της μεταολυμπιακής αξιοποίησης όταν μάλιστα έχει ήδη προηγηθεί (από το ΤΕΕ) αξιόλογη ευρείας κλίμακας προσέγγιση του συγκεκριμένου θέματος.
Επομένως, η απαξίωση των Ολυμπιακών Έργων τα τελευταία χρόνια αποτελεί αβλεψία και προσβολή στο έργο των Ελλήνων Μηχανικών πού τα σχεδίασαν, οργάνωσαν, επέβλεψαν την κατασκευή τους και τα υλοποίησαν.
Η πρωτοβουλία του Πρωθυπουργού της χώρας Γ. Α. Παπανδρέου να θέσει ως υψηλή προτεραιότητα και από τους πρώτους στόχους της κυβέρνησης την αξιοποίηση της Ολυμπιακής Κληρονομιάς που προέβαλε παγκόσμια την ‘Αποτελεσματική Ελλάδα’, χαιρετίζεται από τον τεχνικό κόσμο επειδή καταδεικνύει το κορυφαίο έργο των Ελλήνων Τεχνικών και αναγνωρίζει έστω και καθυστερημένα την τεράστια συμβολή τους στην ανάδειξη της χώρας σε παγκόσμιο επίπεδο.
Επιπλέον η παρότρυνση της πολιτικής ηγεσίας για ανταλλαγή τεχνογνωσίας και εμπειριών σε διεθνές επίπεδο και μάλιστα επί επιτυχημένων πρακτικών μετα-ολυμπιακής αξιοποίησης αποτελεί αναμφίβολα μια ιδιαίτερα θετική προσέγγιση πού είναι αναγκαία για την προώθηση της επιστημονικής και τεχνικής σκέψης και πράξης και βέβαια απόλυτα χρήσιμη για τις σύγχρονες βιώσιμες πόλεις.
Πριν προχωρήσουμε λοιπόν στην άκριτη «δαιμονοποίηση» της έλευσης ενός Ισπανού Αρχιτέκτονα πού μπορεί να συμβάλλει στο διάλογο αυτό με ιδέες, σκέψεις, προτάσεις από την εφαρμοσμένη εμπειρία του, ας αναδείξουμε το ότι οι Έλληνες Μηχανικοί έχουν να επιδείξουν σπουδαία έργα και διακρίσεις σε παγκόσμιο επίπεδο και ως εκ τούτου ο διάλογος και η συνεργασία μπορούν να οδηγήσουν στην επίτευξη του βέλτιστου αποτελέσματος.
Απαραίτητη προϋπόθεση όμως για το παραπάνω είναι να υπάρξει πρόσκληση για ουσιαστική συνεργασία από την Ελληνική Πολιτεία προς τον κατά νόμο επίσημο Τεχνικό της Σύμβουλο, το ΤΕΕ, για μια σοβαρή θεώρηση και αντιμετώπιση των υφισταμένων θεμάτων της μεταολυμπιακής αξιοποίησης όταν μάλιστα έχει ήδη προηγηθεί (από το ΤΕΕ) αξιόλογη ευρείας κλίμακας προσέγγιση του συγκεκριμένου θέματος.
