Βρισκόμαστε στο τέλος της προεκλογικής περιόδου, που υπήρξε πολύ διαφορετική από όλες αυτές που είχαμε συνηθίσει τις τελευταίες δεκαετίες. Θυμάμαι πολύ έντονα όλες τις εκλογές τουλάχιστον από το 1985 και μετά. Είναι η πρώτη φορά που το αποτέλεσμα έχει προεξοφληθεί από νικητές και ηττημένους από την προκήρυξη των εκλογών. Επομένως φυσιολογικά η σύντομη προεκλογική περίοδος κυλά μέσα σε ένα ιδιαίτερο υποτονικό κλίμα που χαρακτηρίζεται από την απάθεια της πλειοψηφίας των πολιτών.
Είναι η πρώτη φορά που η κυβέρνηση παραδίδει ουσιαστικά αμαχητί την εξουσία προκηρύσσοντας πρόωρες εκλογές τις οποίες γνωρίζει πως θα χάσει. Αλλά είναι και η πρώτη φορά που η κυβέρνηση που αποχωρεί (και μάλιστα ύστερα από δύο θητείες τις οποίες κατόρθωσε να συμπυκνώσει σε πεντέμισι χρόνια) δεν έχει να επιδείξει κανένα σημαντικό επίτευγμα.
Η Ελλάδα της ΟΝΕ των Ολυμπιακών Αγώνων, η χώρα που στο πρόσφατο παρελθόν είχε σε ηγετικές θέσεις ανθρώπους με κύρος που ενέπνεαν σεβασμό σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο, εξελίχθηκε πολύ γρήγορα στην Ελλάδα της μιζέριας, της απογραφής και της παραγραφής, στην Ελλάδα της ανασφάλιστης εργασίας της ήσσονος προσπάθειας και της αρπαχτής.
Ανήκω στη γενιά των ανθρώπων που από πολύ μικρή ηλικία στις δεκαετίες του 70 ή του 80 ασχολήθηκε με τα κοινά γιατί λάτρεψε τον Ανδρέα Παπανδρέου και το όραμά του ν΄αλλάξει την Ελλάδα. Είναι γεγονός πως όποιος δεν έχει νιώσει αυτό το συναίσθημα δεν μπορεί να καταλάβει και το μέγεθός του.
Ανήκω στη γενιά των ανθρώπων που ως νέοι επιστήμονες τη δεκαετία του 90 εμπιστεύτηκαν τον Κώστα Σημίτη να πάει την Ελλάδα μπροστά με ρεαλισμό και σοβαρότητα.
Αυτή η γενιά, καταξιωμένοι επαγγελματίες πλέον, αντιμέτωπη με όλα τα προβλήματα της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας, εναποθέτει τώρα πια όλες της τις ελπίδες ξανά στο ΠΑΣΟΚ και στο Γιώργο Παπανδρέου, για να επαναφέρει την αισιοδοξία και να κάνει πραγματικότητα τις προσδοκίες για καλύτερη, δικαιότερη, παραγωγικότερη και πιο αξιοκρατική χώρα.
Σε αυτές τις εκλογές (όπως και στις προηγούμενες) συμμετέχουν εκτός από πολλούς φίλους και γνωστούς, κάποιοι με τους οποίους βρέθηκα μαζί στην ΠΑΣΠ και στη Νεολαία ΠΑΣΟΚ περίπου δυο δεκαετίες πριν και με τους οποίους είτε είχαμε διαχρονικά τις ίδιες απόψεις είτε όχι, μας συνδέουν πράγματα και καταστάσεις που μένουν ανεξίτηλα στο πέρασμα του χρόνου και δεν μπορώ παρά να χαίρομαι που θα είναι ανάμεσα στους τριακόσιους Βουλευτές. Ο Βασίλης Τόγιας, ο Γιάννης Ραγκούσης, η Τώνια Αντωνίου, ο Θωμάς Στάικος, ο Θάνος Μωραίτης, ο Βασίλης Οικονόμου και οι νεώτεροι όπως ο Μιχάλης Κατρίνης και ο Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος, πιστεύω πως με την παρουσία τους εκτός των άλλων εκπροσωπούν επάξια τη γενιά μας στη Βουλή και συμβάλλουν όχι μόνο στην ανανέωση αλλά και στην αναβάθμισή της.
Πάμε ξανά, πάμε γερά, ΠΑΜΕ ΜΑΖΙ…
Είναι η πρώτη φορά που η κυβέρνηση παραδίδει ουσιαστικά αμαχητί την εξουσία προκηρύσσοντας πρόωρες εκλογές τις οποίες γνωρίζει πως θα χάσει. Αλλά είναι και η πρώτη φορά που η κυβέρνηση που αποχωρεί (και μάλιστα ύστερα από δύο θητείες τις οποίες κατόρθωσε να συμπυκνώσει σε πεντέμισι χρόνια) δεν έχει να επιδείξει κανένα σημαντικό επίτευγμα.
Η Ελλάδα της ΟΝΕ των Ολυμπιακών Αγώνων, η χώρα που στο πρόσφατο παρελθόν είχε σε ηγετικές θέσεις ανθρώπους με κύρος που ενέπνεαν σεβασμό σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο, εξελίχθηκε πολύ γρήγορα στην Ελλάδα της μιζέριας, της απογραφής και της παραγραφής, στην Ελλάδα της ανασφάλιστης εργασίας της ήσσονος προσπάθειας και της αρπαχτής.
Ανήκω στη γενιά των ανθρώπων που από πολύ μικρή ηλικία στις δεκαετίες του 70 ή του 80 ασχολήθηκε με τα κοινά γιατί λάτρεψε τον Ανδρέα Παπανδρέου και το όραμά του ν΄αλλάξει την Ελλάδα. Είναι γεγονός πως όποιος δεν έχει νιώσει αυτό το συναίσθημα δεν μπορεί να καταλάβει και το μέγεθός του.
Ανήκω στη γενιά των ανθρώπων που ως νέοι επιστήμονες τη δεκαετία του 90 εμπιστεύτηκαν τον Κώστα Σημίτη να πάει την Ελλάδα μπροστά με ρεαλισμό και σοβαρότητα.
Αυτή η γενιά, καταξιωμένοι επαγγελματίες πλέον, αντιμέτωπη με όλα τα προβλήματα της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας, εναποθέτει τώρα πια όλες της τις ελπίδες ξανά στο ΠΑΣΟΚ και στο Γιώργο Παπανδρέου, για να επαναφέρει την αισιοδοξία και να κάνει πραγματικότητα τις προσδοκίες για καλύτερη, δικαιότερη, παραγωγικότερη και πιο αξιοκρατική χώρα.
Σε αυτές τις εκλογές (όπως και στις προηγούμενες) συμμετέχουν εκτός από πολλούς φίλους και γνωστούς, κάποιοι με τους οποίους βρέθηκα μαζί στην ΠΑΣΠ και στη Νεολαία ΠΑΣΟΚ περίπου δυο δεκαετίες πριν και με τους οποίους είτε είχαμε διαχρονικά τις ίδιες απόψεις είτε όχι, μας συνδέουν πράγματα και καταστάσεις που μένουν ανεξίτηλα στο πέρασμα του χρόνου και δεν μπορώ παρά να χαίρομαι που θα είναι ανάμεσα στους τριακόσιους Βουλευτές. Ο Βασίλης Τόγιας, ο Γιάννης Ραγκούσης, η Τώνια Αντωνίου, ο Θωμάς Στάικος, ο Θάνος Μωραίτης, ο Βασίλης Οικονόμου και οι νεώτεροι όπως ο Μιχάλης Κατρίνης και ο Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος, πιστεύω πως με την παρουσία τους εκτός των άλλων εκπροσωπούν επάξια τη γενιά μας στη Βουλή και συμβάλλουν όχι μόνο στην ανανέωση αλλά και στην αναβάθμισή της.
Πάμε ξανά, πάμε γερά, ΠΑΜΕ ΜΑΖΙ…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου