Οι χθεσινές εκλογές για τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας επεφύλαξαν μια μεγάλη έκπληξη τον αποκλεισμό του απερχόμενου Προέδρου Τάσου Παπαδόπουλου από το δεύτερο γύρο των εκλογών. Έκπληξη που για όσους ταυτίζονται με την εξωτερική πολιτική της Ελλάδας την περίοδο 1996 – 2004 μάλλον θα πρέπει να χαρακτηρισθεί ευχάριστη.
Παρά το γεγονός ότι η ΕΔΕΚ στήριζε την υποψηφιότητα του Τάσου Παπαδόπουλου είχα από την αρχή ταχθεί υπέρ της υποψηφιότητας του Δημήτρη Χριστόφια τον οποίο θεωρώ έναν έξυπνο, διορατικό και εκσυγχρονιστή πολιτικό. Αριστερός και πραγματιστής που δεν έχει καμία σχέση με τους δήθεν αριστερούς πολιτικούς στον Ελλαδικό χώρο. Στη συνάντηση που είχε μαζί του η Διοικούσα Επιτροπή του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας στην πρόσφατη επίσκεψή της στην Κύπρο τον περασμένο Νοέμβριο μου δόθηκε η ευκαιρία να επιβεβαιώσω τις απόψεις μου για το πρόσωπό του.
Η Κύπρος την τελευταία πενταετία έχασε μεγάλες ευκαιρίες και κυρίως έχασε την ευκαιρία να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για κάποιο θετικό αποτέλεσμα στο μεγάλο πρόβλημα που την ταλανίζει εδώ και 35 περίπου χρόνια. Ευθύνες για το γεγονός που δεν κατορθώθηκε να επιβληθεί στις διαπραγματεύσεις ένα καλύτερο σχέδιο που θα ήταν αποδεκτό από τον Κυπριακό λαό έχει και η Κυπριακή αλλά και η Ελληνική κυβέρνηση οι οποίες στην πιο κρίσιμη χρονικά στιγμή της δύσκολης διαδρομής από το 74 και μετά, δυστυχώς ήταν κατώτερες των περιστάσεων. Πιστεύω πως η μεγάλη ευκαιρία για την Κύπρο χάθηκε σε εκείνο το μοιραίο δυστύχημα με το θάνατο του Γιάννου Κρανιδιώτη ο οποίος θα γινόταν σίγουρα Πρόεδρος το 2003 και θα μπορούσε να αλλάξει το μέλλον της Κύπρου.
Ελπίζω πως από την επόμενη Δευτέρα η αλλαγή σελίδας θα είναι προς τ’ αριστερά και θ’ αποτελέσει την αρχή για ευρύτερα θετικές προοπτικές στην εξέλιξη της Κύπρου σ’ ένα σύγχρονο Ευρωπαϊκό Κράτος.
Παρά το γεγονός ότι η ΕΔΕΚ στήριζε την υποψηφιότητα του Τάσου Παπαδόπουλου είχα από την αρχή ταχθεί υπέρ της υποψηφιότητας του Δημήτρη Χριστόφια τον οποίο θεωρώ έναν έξυπνο, διορατικό και εκσυγχρονιστή πολιτικό. Αριστερός και πραγματιστής που δεν έχει καμία σχέση με τους δήθεν αριστερούς πολιτικούς στον Ελλαδικό χώρο. Στη συνάντηση που είχε μαζί του η Διοικούσα Επιτροπή του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας στην πρόσφατη επίσκεψή της στην Κύπρο τον περασμένο Νοέμβριο μου δόθηκε η ευκαιρία να επιβεβαιώσω τις απόψεις μου για το πρόσωπό του.
Η Κύπρος την τελευταία πενταετία έχασε μεγάλες ευκαιρίες και κυρίως έχασε την ευκαιρία να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για κάποιο θετικό αποτέλεσμα στο μεγάλο πρόβλημα που την ταλανίζει εδώ και 35 περίπου χρόνια. Ευθύνες για το γεγονός που δεν κατορθώθηκε να επιβληθεί στις διαπραγματεύσεις ένα καλύτερο σχέδιο που θα ήταν αποδεκτό από τον Κυπριακό λαό έχει και η Κυπριακή αλλά και η Ελληνική κυβέρνηση οι οποίες στην πιο κρίσιμη χρονικά στιγμή της δύσκολης διαδρομής από το 74 και μετά, δυστυχώς ήταν κατώτερες των περιστάσεων. Πιστεύω πως η μεγάλη ευκαιρία για την Κύπρο χάθηκε σε εκείνο το μοιραίο δυστύχημα με το θάνατο του Γιάννου Κρανιδιώτη ο οποίος θα γινόταν σίγουρα Πρόεδρος το 2003 και θα μπορούσε να αλλάξει το μέλλον της Κύπρου.
Ελπίζω πως από την επόμενη Δευτέρα η αλλαγή σελίδας θα είναι προς τ’ αριστερά και θ’ αποτελέσει την αρχή για ευρύτερα θετικές προοπτικές στην εξέλιξη της Κύπρου σ’ ένα σύγχρονο Ευρωπαϊκό Κράτος.
1 σχόλιο:
Πραγματικά, ο θάνατος του Κρανιδιώτη υπήρξε μεγάλη απώλεια και έχει μείνει η αμφιβολία αν ήταν τυχαίος. Αυτό βέβαια δεν οδηγεί στο συμπέρασμα ότι έπρεπε να γίνει δεκτό το Σχέδιο Ανάν με την "ισότητα" των δύο "κοινοτήτων", τους ξένους δικαστές στο ανώτατο δικαστήριο κλπ. Άλλωστε, κανείς δεν έχει διαψεύσει τη χρηματοδότηση των υποστηρικτών του "ναι" από ΗΠΑ και ΟΗΕ...
Δημοσίευση σχολίου