Το περασμένο Σάββατο η Manchester United πανηγύριζε το 18ο πρωτάθλημα στα 131 χρόνια της ιστορίας της που είναι το 11ο στα 23 χρόνια με τον Alex Ferguson στο τιμόνι της. Για όλους εμάς που έχουμε συνηθίσει στην ελληνική πραγματικότητα η παραμονή του ίδιου προπονητή στον πάγκο μιας ομάδας για 23 συνεχόμενα χρόνια φαντάζει εξωπραγματική.
Ο Sir Alex τέτοια εποχή το 1986 κατακτούσε με μια άσημη επαρχιακή ομάδα της Σκωτίας, την Aberdeen, το κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης και λίγους μήνες αργότερα ξεκινούσε τη συνεργασία του με μια από τις θρυλικές ομάδες του πλανήτη που ζούσε τα δικά της πέτρινα χρόνια, χωρίς ούτε ένα πρωτάθλημα Αγγλίας για μια εικοσαετία (από το 1967).
Σήμερα, 23 χρόνια μετά έχει δημιουργήσει ίσως τη μεγαλύτερη ποδοσφαιρική δυναστεία του σύγχρονου Ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου με 11 πρωταθλήματα, 5 Κύπελλα, 3 League Cup και 8 Super Cup (Charity Shield) Αγγλίας, 1 Κύπελλο Κυπελλούχων, ένα Super Cup στην Ευρώπη, 2 World Cup και βέβαια 2 Champions League που ίσως γίνουν 3 την άλλη Τετάρτη. Ξεχωριστή θέση στα παραπάνω επιτεύγματα έχει βέβαια ο «τελικός του αιώνα» στο Camp Nou το 1999 και ο συγκλονιστικός τρόπος με τον οποίο η Manchester ξαναβρέθηκε στην κορυφή της Ευρώπης μετά από 31 χρόνια.
Σε όλα αυτά υπάρχει μια μικρή λεπτομέρεια που με το πέρασμα των χρόνων έχει ξεχαστεί. Ο Alex Ferguson χρειάστηκε 7 χρόνια για να κάνει τη Manchester πρωταθλήτρια Αγγλίας. Ο τρόπος μάλιστα που χάθηκε την έκτη χρονιά (1992) ο τίτλος από τη Leeds του Gordon Strachan (το μεγάλο αστέρι της Αberdeen το 1986) προκάλεσε απίστευτη απογοήτευση στους φίλους της United. Κανείς όμως δεν σκέφτηκε ούτε να διώξει τον προπονητή ούτε να διαλύσει εκείνη την ομάδα η οποία τα επόμενα 9 χρόνια κατέκτησε μεταξύ άλλων 7 πρωταθλήματα Αγγλίας. Οποιαδήποτε σύγκριση με τις μεγάλες Ελληνικές ομάδες προκαλεί μελαγχολία. Φαντάζεστε τον Ολυμπιακό ή τον Παναθηναϊκό με τον ίδιο προπονητή για 6 χρόνια χωρίς πρωτάθλημα? Αστεία πράγματα. Δυστυχώς εμείς δεν έχουμε μάθει πως οι μεγάλες ομάδες χτίζονται σε βάθος χρόνου και με υπομονή. Ελπίζω τουλάχιστον στον μπασκετικό Ολυμπιακό να δοθεί ο χρόνος στον Παναγιώτη Γιαννάκη να δημιουργήσει μια μεγάλη ομάδα ανεξάρτητα από τα φετινά αποτελέσματα. Στο ποδόσφαιρο είναι ουτοπία να ελπίζει κανείς κάτι τέτοιο.
Ένα από τα όνειρά μου που έχω πραγματοποιήσει είναι να παρακολουθήσω αγώνα του Ολυμπιακού στο Old Trafford εναντίον της Man Utd. Θα μείνει όμως απραγματοποίητο να παρακολουθήσω από κοντά τις ίδιες ομάδες σε τελικό του Champions League. Εκτός και αν κάποτε βρούμε το δικό μας Ferguson…….
Ο Sir Alex τέτοια εποχή το 1986 κατακτούσε με μια άσημη επαρχιακή ομάδα της Σκωτίας, την Aberdeen, το κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης και λίγους μήνες αργότερα ξεκινούσε τη συνεργασία του με μια από τις θρυλικές ομάδες του πλανήτη που ζούσε τα δικά της πέτρινα χρόνια, χωρίς ούτε ένα πρωτάθλημα Αγγλίας για μια εικοσαετία (από το 1967).
Σήμερα, 23 χρόνια μετά έχει δημιουργήσει ίσως τη μεγαλύτερη ποδοσφαιρική δυναστεία του σύγχρονου Ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου με 11 πρωταθλήματα, 5 Κύπελλα, 3 League Cup και 8 Super Cup (Charity Shield) Αγγλίας, 1 Κύπελλο Κυπελλούχων, ένα Super Cup στην Ευρώπη, 2 World Cup και βέβαια 2 Champions League που ίσως γίνουν 3 την άλλη Τετάρτη. Ξεχωριστή θέση στα παραπάνω επιτεύγματα έχει βέβαια ο «τελικός του αιώνα» στο Camp Nou το 1999 και ο συγκλονιστικός τρόπος με τον οποίο η Manchester ξαναβρέθηκε στην κορυφή της Ευρώπης μετά από 31 χρόνια.
Σε όλα αυτά υπάρχει μια μικρή λεπτομέρεια που με το πέρασμα των χρόνων έχει ξεχαστεί. Ο Alex Ferguson χρειάστηκε 7 χρόνια για να κάνει τη Manchester πρωταθλήτρια Αγγλίας. Ο τρόπος μάλιστα που χάθηκε την έκτη χρονιά (1992) ο τίτλος από τη Leeds του Gordon Strachan (το μεγάλο αστέρι της Αberdeen το 1986) προκάλεσε απίστευτη απογοήτευση στους φίλους της United. Κανείς όμως δεν σκέφτηκε ούτε να διώξει τον προπονητή ούτε να διαλύσει εκείνη την ομάδα η οποία τα επόμενα 9 χρόνια κατέκτησε μεταξύ άλλων 7 πρωταθλήματα Αγγλίας. Οποιαδήποτε σύγκριση με τις μεγάλες Ελληνικές ομάδες προκαλεί μελαγχολία. Φαντάζεστε τον Ολυμπιακό ή τον Παναθηναϊκό με τον ίδιο προπονητή για 6 χρόνια χωρίς πρωτάθλημα? Αστεία πράγματα. Δυστυχώς εμείς δεν έχουμε μάθει πως οι μεγάλες ομάδες χτίζονται σε βάθος χρόνου και με υπομονή. Ελπίζω τουλάχιστον στον μπασκετικό Ολυμπιακό να δοθεί ο χρόνος στον Παναγιώτη Γιαννάκη να δημιουργήσει μια μεγάλη ομάδα ανεξάρτητα από τα φετινά αποτελέσματα. Στο ποδόσφαιρο είναι ουτοπία να ελπίζει κανείς κάτι τέτοιο.
Ένα από τα όνειρά μου που έχω πραγματοποιήσει είναι να παρακολουθήσω αγώνα του Ολυμπιακού στο Old Trafford εναντίον της Man Utd. Θα μείνει όμως απραγματοποίητο να παρακολουθήσω από κοντά τις ίδιες ομάδες σε τελικό του Champions League. Εκτός και αν κάποτε βρούμε το δικό μας Ferguson…….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου