Το Τ.Ε.Ε. οφείλει να είναι κατηγορηματικά αντίθετο σε κάθε μαζική νομιμοποίηση αυθαιρέτων οποιασδήποτε τάξης ή μεγέθους γιατί με αυτόν τον τρόπο δημιουργείται ουσιαστικά η επόμενη γενιά αυθαιρέτων, ενώ έμμεσα παροτρύνεται ο απλός πολίτης από το ίδιο το κράτος συνεχώς ν΄αυθαιρετεί με την προσμονή μιας βέβαιης μελλοντικής νομιμοποίησης. Μ΄αυτόν τον τρόπο φυσικά γιγαντώνεται αντί να αντιμετωπίζεται το απαράδεκτο καθεστώς της αυθαίρετης δόμησης στην Ελλάδα. Και στην Ελλάδα του 2009 όταν μιλάμε για αυθαίρετα δεν εννοούμε τα φτωχικά σπιτάκια που στεγάζουν τα άπορα στρώματα της ελληνικής κοινωνίας όπως ίσως συνέβαινε σε μεγάλο βαθμό πριν από τριάντα και πλέον χρόνια, αλλά μιλάμε για τεράστιες βίλες εκτός σχεδίου δόμησης και σε δασικές περιοχές.
Το χειρότερο απ΄όλα είναι πως οι προτάσεις της κυβέρνησης δεν εντάσσονται σ΄ένα ευρύτερο πλέγμα αποφάσεων που θ΄αποτρέψουν και θα περιορίσουν την αυθαίρετη δόμηση αλλά χρησιμοποιούνται ως πρόσχημα για την επίλυση του Δημοσιονομικού προβλήματος της χώρας και για την κάλυψη της μαύρης τρύπας του προϋπολογισμού. Υπό αυτό το πρίσμα δεν κρίνονται απλώς ως αναποτελεσματικές και ανεφάρμοστες αλλά θα μπορούσε να τις χαρακτηρίσει κανείς λαϊκίστικες και επικίνδυνες.
Πρέπει να τονιστεί ότι το σύνολο των ειδικών επιστημόνων αλλά σε πολλές περιπτώσεις και των πολιτών έχει κατανοήσει πλήρως την ωφελιμότητα της ύπαρξης των ημιυπαιθρίων χώρων ως ελεύθερων χώρων στη λειτουργία ενός κτηρίου. Επομένως και η κατάργηση τους χωρίς ουσιαστική μελέτη του θέματος δεν αποτελεί λύση.
Είναι γεγονός πως το θέμα των ημιυπαιθρίων έχει εξελιχθεί σε κοινωνικό πρόβλημα και δεν αφορά μόνο τον μηχανικό που επιβλέπει ή κατασκευάζει μια κατοικία. Η συντριπτική πλειοψηφία των Ελληνικών κατοικιών που έχουν κατασκευαστεί μετά το 1985 έχουν ένα κλεισμένο ημιυπαίθριο χώρο με ευθύνη κυρίως του κράτους και προς όφελος όχι μόνο των κατασκευαστών αλλά και των ιδιοκτητών γης και των αγοραστών που είναι και οι τελικοί χρήστες.
Η ύπαρξή τους αποτελεί πλέον ένα δεδομένο που κανείς κατασκευαστής δεν μπορεί να αγνοήσει αφού με τις συνθήκες ανταγωνισμού που επικρατούν στην ελεύθερη αγορά θα γίνει αντιεμπορικός. Πρόκειται ουσιαστικά για μία έμμεση αύξηση του Συντελεστή Δόμησης εν γνώσει και με την ανοχή της πολιτείας και έτσι θα πρέπει ν΄αντιμετωπιστεί και όχι ως ένα απλό αυθαίρετο που το νομιμοποιούμε για να γεμίσουμε τα ταμεία του κράτους.
Σε κάθε περίπτωση οι ρυθμίσεις που προτείνει η κυβέρνηση δεν συνιστούν νομιμοποίηση των ημιυπαιθρίων αλλά εξαίρεση από την κατεδάφιση, η οποία αν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές δεν έχει κανένα μα κανένα ουσιαστικό περιεχόμενο. Δηλαδή για τους ιδιοκτήτες δεν θα αλλάξει απολύτως τίποτα εκτός από το γεγονός ότι θα κληθούν να καταβάλουν ένα χρηματικό ποσό για να καλύψουν τα ελλείμματα του κράτους, ενώ ταυτόχρονα θα δημιουργηθούν μεγάλα προβλήματα στις μεταβιβάσεις ακινήτων και στις συστάσεις οριζοντίων ιδιοκτησιών.
Το χειρότερο απ΄όλα είναι πως οι προτάσεις της κυβέρνησης δεν εντάσσονται σ΄ένα ευρύτερο πλέγμα αποφάσεων που θ΄αποτρέψουν και θα περιορίσουν την αυθαίρετη δόμηση αλλά χρησιμοποιούνται ως πρόσχημα για την επίλυση του Δημοσιονομικού προβλήματος της χώρας και για την κάλυψη της μαύρης τρύπας του προϋπολογισμού. Υπό αυτό το πρίσμα δεν κρίνονται απλώς ως αναποτελεσματικές και ανεφάρμοστες αλλά θα μπορούσε να τις χαρακτηρίσει κανείς λαϊκίστικες και επικίνδυνες.
Πρέπει να τονιστεί ότι το σύνολο των ειδικών επιστημόνων αλλά σε πολλές περιπτώσεις και των πολιτών έχει κατανοήσει πλήρως την ωφελιμότητα της ύπαρξης των ημιυπαιθρίων χώρων ως ελεύθερων χώρων στη λειτουργία ενός κτηρίου. Επομένως και η κατάργηση τους χωρίς ουσιαστική μελέτη του θέματος δεν αποτελεί λύση.
Είναι γεγονός πως το θέμα των ημιυπαιθρίων έχει εξελιχθεί σε κοινωνικό πρόβλημα και δεν αφορά μόνο τον μηχανικό που επιβλέπει ή κατασκευάζει μια κατοικία. Η συντριπτική πλειοψηφία των Ελληνικών κατοικιών που έχουν κατασκευαστεί μετά το 1985 έχουν ένα κλεισμένο ημιυπαίθριο χώρο με ευθύνη κυρίως του κράτους και προς όφελος όχι μόνο των κατασκευαστών αλλά και των ιδιοκτητών γης και των αγοραστών που είναι και οι τελικοί χρήστες.
Η ύπαρξή τους αποτελεί πλέον ένα δεδομένο που κανείς κατασκευαστής δεν μπορεί να αγνοήσει αφού με τις συνθήκες ανταγωνισμού που επικρατούν στην ελεύθερη αγορά θα γίνει αντιεμπορικός. Πρόκειται ουσιαστικά για μία έμμεση αύξηση του Συντελεστή Δόμησης εν γνώσει και με την ανοχή της πολιτείας και έτσι θα πρέπει ν΄αντιμετωπιστεί και όχι ως ένα απλό αυθαίρετο που το νομιμοποιούμε για να γεμίσουμε τα ταμεία του κράτους.
Σε κάθε περίπτωση οι ρυθμίσεις που προτείνει η κυβέρνηση δεν συνιστούν νομιμοποίηση των ημιυπαιθρίων αλλά εξαίρεση από την κατεδάφιση, η οποία αν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές δεν έχει κανένα μα κανένα ουσιαστικό περιεχόμενο. Δηλαδή για τους ιδιοκτήτες δεν θα αλλάξει απολύτως τίποτα εκτός από το γεγονός ότι θα κληθούν να καταβάλουν ένα χρηματικό ποσό για να καλύψουν τα ελλείμματα του κράτους, ενώ ταυτόχρονα θα δημιουργηθούν μεγάλα προβλήματα στις μεταβιβάσεις ακινήτων και στις συστάσεις οριζοντίων ιδιοκτησιών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου